Γράφει η Ιωάννα Μπαλάφα
Το facebook κι εμείς. Φτιάξαμε λογαριασμούς και προφίλ, ο καθένας για
τους λόγους του. Κάποιοι για την προώθηση της δουλειάς τους, κάποιοι για
την προώθηση των απωθημένων τους, κάποιοι επειδή όλοι έχουν, άλλοι για
να πολεμήσουν την μοναξιά τους και κάποιοι άλλοι για την στοχευμένη
ενημέρωση που μπορεί να προσφέρει. Μην μπούμε στη διαδικασία ανάλυσης
της επαναστατικότητας του facebook. Τα έχουν πει άλλοι, καλύτερα και
εμπεριστατωμένα, καθώς τα social media αποτελούν τεράστιο πεδίο
κοινωνιολογικής μελέτης. Τα θετικά μάλλον είναι περισσότερα από τα
αρνητικά αν ξέρεις τι αποζητάς από την κάθε τεχνολογική εφαρμογή.
Κι έτσι ξεχωρίσαμε τους φίλους μας.
Τους φασίστες από τους δημοκράτες, τους απολιτίκ από τους αναρχικούς.
Τους πωρωμένους με τα άσχημα μωρά τους που πρέπει να τα βλέπουμε φάτσα
φόρα το πρωί με τον καφέ, τους αδιάφορους παλιούς γνωστούς που τους
είμαστε εξίσου αδιάφοροι. Βλέπουμε με λύπη, να περνάνε πολλές φορές
ασχολίαστα τα σημαντικά και εκατοντάδες like στη φωτογραφία του τάδε που
μας ενημερώνει λεπτομερώς για το πού είναι και με ποιους, που και πώς
πίνει τον καφέ του, σε ποιο αεροδρόμιο βρίσκεται και πότε έπιασε την
καινούρια του δουλειά. Τι να κάνουμε, το facebook είναι δωρεάν, τα νέα
απεριόριστα, κι έτσι όταν βρισκόμαστε από κοντά δεν έχουμε τίποτα να
πούμε. Τα είπαμε με ποσταρίσματα. Πόσα like, γιατί, από ποιους. Σβήνουμε
φίλους, κάνουμε νέους, με την ευκολία που τελικά ήταν κρυμμένη μέσα μας
και περίμενε το κατάλληλο περιβάλλον για να εκδηλωθεί. Και στην
πραγματική ζωή, θα ''κρυφοθέλαμε'' να προσθαφαιρούμε ανθρώπους χωρίς
πολλά λόγια, χωρίς πολλές εξηγήσεις, φυγόπονα και αποτελεσματικά.
Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τα προφίλ
των πραγματικών μας φίλων, ουδεμία σχέση να έχουν με τους ανθρώπους που
εμείς ξέρουμε. Και γνωρίζουμε ότι πολλοί δεν ''παραπλανούν'' για να
προστατευτούν από την ανώνυμη δημοσιότητα αλλά γιατί αυτή η ανώνυμη
δύναμη μπορεί να τους κάνει να φαίνονται ευτυχισμένοι, ενώ είναι
δυστυχισμένοι, πολιτικοποιημένοι ενώ δεν γνωρίζουν ιστορία, αστείοι ενώ
είναι βαρετοί. Κι εμείς να φαινόμαστε το ίδιο σ' εκείνους.
Συνειδητοποιήσαμε πόσο ανάγκη έχουμε την αίσθηση του ανήκειν και
αναδείξαμε το ναρκισσισμό μας και την αυτοεκτίμησή μας σε σχέση με τον
αριθμό των like και των share.
Αν και κάποια στιγμή, το δημιούργημά
σου θα αντικατασταθεί με κάτι νέο, καθώς ήδη χρήστες σε εγκαταλείπουν
μαζικά, Ζούκερμπεργκ παλιόπαιδο, σ' ευχαριστούμε που έβαλες τάξη στις
ζωές μας.
(στο independent.gr)
