No more sex?

Γράφει η Ιωάννα Μπαλάφα 

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και επίσης πολλοί άνθρωποι αρνούνται να ενταχθούν σε οποιαδήποτε ταμπέλα ή ομάδα που καθορίζει τις προσωπικές και σεξουαλικές τους επιλογές. Η κάθε λέξη που χρησιμοποιείται, είναι απλώς ένα εργαλείο βοήθειας στην διαδικασία του αυτοπροσδιορισμού.

Τί είναι όμως η ασεξουαλικότητα; Με βάση την AVEN (Asexual Visibility & Education Network) την πιο διαδεδομένη οργάνωση για την ασεξουαλικότητα, ως ασεξουαλικός (ή ανερωτικός-όρος που είναι υπό αμφισβήτηση καθώς περιγράφει την έλλειψη ερωτισμού, με την οποία οι ίδιοι οι ασεξουαλικοί διαφωνούν- ή asexual) ορίζεται εκείνος που δεν νιώθει σεξουαλική έλξη.

Η ασεξουαλικότητα ως εγγενές χαρακτηριστικό, περιλαμβάνει διάφορους χρωματισμούς και διακυμάνσεις. Τα ασέξουαλ άτομα δύνανται να νιώσουν διέγερση και συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με τρόπους οι οποίοι φαίνονται παράξενοι στην πλειοψηφία των ενεργά σεξουαλικά ανθρώπων.

Η ασεξουαλικότητα αφορά τουλάχιστον το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και οι επιστήμονες θεωρούν ότι σταδιακά θα αυξάνεται. Η πιο λανθασμένη ερμηνεία και προσέγγιση του θέματος είναι το απλοϊκό ερώτημα: ''Γιατί να μην θέλει κάποιος να κάνει σεξ;''.

Για να γίνει κάπως πιο ξεκάθαρος ο όρος της ασεξουαλικότητας, αναφέρουμε ότι δεν αποτελεί τη συνειδητή αποχή από το σεξ, την ανοργασμικότητα ή τον ανηδονισμό (αδυναμία αίσθησης ηδονής). Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση συμπεριφορική δυσλειτουργία ή σύνδρομο και με βάση τις επιστημονικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις, δεν χρήζει θεραπείας. Στην οριζόμενη ''σκάλα του σεξουαλικού προσανατολισμού'' του Kinsey, οι ασέξουαλ αποτελούν την «ομάδα Χ», όπου εντοπίζεται απουσία σεξουαλικών προτιμήσεων.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι οι ασεξουαλικοί άνθρωποι δεν έχουν κάνει σεξ. Πολλοί προχωρούν σε ερωτικές σχέσεις καθώς πιέζονται από τα φιλικά και κοινωνικά πρότυπα και άλλοι για να ικανοποιήσουν τον σύντροφό τους ή για να κάνουν παιδιά. Θεωρούν το σεξ ως μια τυπική διαδικασία την οποία δεν απολαμβάνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν διέπονται από σεξουαλικές ορμές ή ότι δεν αυτοϊκανοποιούνται.

Οι ίδιοι οι ασεξουαλικοί μέσα από ομάδες υποστηρίζουν ότι παραμένουν αόρατοι για την κοινωνία, (όπως αόρατοι παραμένουν πολλές φορές έως σήμερα, οι ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς κτλ.), αγνοώντας ή αρνούμενη την ύπαρξή τους κάνοντας λόγο για άτομα νευρωτικά, που πίσω από την ασεξουαλική τους ταυτότητα, κρύβονται θρησκευτικοί, ψυχολογικοί ή πολιτικοί παράγοντες.

Το διαδίκτυο βοήθησε σημαντικά στην κατανόηση αυτής της πλευράς της σεξουαλικότητας καθώς μέσα από την ασφάλεια της ιντερνετικής ανωνυμίας, εκατοντάδες άνθρωποι μπόρεσαν να εκφράσουν ελεύθερα την ασεξουαλικότητά τους κι έτσι να δημιουργηθούν κοινότητες που αναλύουν και υποστηρίζουν τις επιστημονικές έρευνες της ασεξουαλικής ταυτότητας αλλά και τα δικαιώματά της. Για παράδειγμα, στην Νέα Υόρκη, οι ασέξουαλ προφυλάσσονται νομικά ως κοινωνική ομάδα κατά της οποίας είναι παράνομο να υπάρξει οποιαδήποτε μορφή διάκρισης ή ρατσιστικής συμπεριφοράς.

Οι κοινωνικές πιέσεις σε μια κοινωνία υπερσεξουαλικότητας, οδήγησε πολλούς ασέξουαλ σε ειδικούς και σε ψυχολόγους, για να καταλάβουν τί τους συμβαίνει και παράλληλα με βάση ερευνητικά αποτελέσματα ερωτηματολογίων σε κοινότητες και ομάδες ασεξουαλικών, αποκαλύπτεται ότι παρουσιάζουν τον πιο χαμηλό δείκτη αυτοεκτίμησης σε σχέση με τις ομάδες των ετεροφυλόφιλων, ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων.

Οι έρευνες απαντούν και λένε ότι ένας ασεξουαλικός ίσως είχε ερωτικές εμπειρίες στο παρελθόν όπως επίσης μπορεί να μην ένιωσε ποτέ σεξουαλική έλξη από την προεφηβεία έως και την εφηβική του ηλικία. Η ασεξουαλικότητα συνδέεται με τον γενικότερο καθορισμό της προσωπικής ταυτότητας και επ' ουδενί δεν σχετίζεται με το μη ερωτικό ή το μη ελκυστικό, αναλόγως βέβαια με τα αισθητικά κριτήρια του καθενός.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η απουσία σεξουαλικής επιθυμίας δεν αποτελεί απαραίτητα μια προβληματική κατάσταση εφόσον το άτομο νιώθει καλά με την επιλογή του, παρόλο που νοείται κοινωνικά ως τέτοια και στιγματίζεται. Οι διάφορες μιντιακές και άλλες βιομηχανίες αναδεικνύουν σε τέτοιο βαθμό την σεξουαλικότητα, προσπαθώντας να ''θεραπεύσουν'' τους ασεξουαλικούς, έτσι που πολλές φορές να παρεμβαίνουν στη σοβαρή έρευνα γύρω από τις ουσιαστικές ψυχολογικές και συναισθηματικές τους ανάγκες.

Η εποχή που ζούμε είναι πανσεξουαλική και συνεχώς βομβαρδιζόμαστε με νέες ορολογίες που περιγράφουν σεξουαλικές τάσεις και συμπεριφορές. Οι ασέξουαλ αντιμετωπίζονται με δυσπιστία αλλά και καχυποψία. Οι ίδιοι οι ασεξουαλικοί δηλώνουν ευτυχισμένοι και πάνω απ' όλα υγιείς και αποζητούν το σεβασμό της ομήγυρης, την αποδοχή τους και την απελευθέρωση του (α)σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Δηλώνουν επίσης ότι η ζωή τους δεν περιστρέφεται γύρω από το σεξ. Ότι ερωτεύονται έστω και πλατωνικά, αγαπούν βαθιά και πολύ, όντας συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους αναζητώντας πάντα την τρυφερότητα και όχι την σεξουαλική επαφή.

Το αν εντέλει η ασεξουαλικότητα αποτελεί ερωτικό προσανατολισμό ή παθολογική κατάσταση δεν έχει οριστικά απαντηθεί και η επιστημονική κοινότητα ερευνά όλους τους παράγοντες, γεννητικούς, βιολογικούς, οικογενειακούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, επαγγελματικούς, ψυχολογικούς, που πιθανά συμβάλλουν στη εφαρμογή αυτού του ερωτικού μοντέλου.

Κρατάμε επίσης υπόψη ότι τα περισσότερα ασεξουαλικά άτομα έτσι ένιωθαν σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους και σπανιότατα αποτελεί απλά μια φάση της σεξουαλικής τους ταυτότητας, τηρώντας κάποιες φορές σωματική αποστασιοποίηση και θεωρώντας τη σωματική επαφή μια έκφραση επικοινωνίας που δεν οδηγεί απαραίτητα στην σεξουαλική ολοκλήρωση. Βρίσκουν το σώμα ευχάριστο αισθητικά αλλά δεν τους ελκύει σεξουαλικά. Διέπονται από συναισθηματικές ανάγκες και η ταυτότητά τους σχετίζεται με τις επιθυμίες τους και όχι με την σεξουαλική τους συμπεριφορά, το πώς και αν δηλαδή ενεργούν σεξουαλικά.

Επιπλέον προβληματισμοί προέρχονται από επιστήμονες και ψυχολόγους που μελετούν την συνειδητή αποχή από το σεξ για θρησκευτικούς λόγους ή αλλιώς για λόγους ''κάθαρσης'' και την αποχή για λόγους μελέτης άλλων μυστηριακών κατηγοριών, όπως συμπαντική ένωση, καταπίεση ορμών για πνευματικούς λόγους, αντοχή ορίων, εφαρμογή ιδεών και θεωριών που αποδοκιμάζουν την σεξουαλική πρακτική και βάζουν φρένο στον σεξουαλικό παρορμητισμό και στην ικανοποίηση των ''αρχέγονων ενστίκτων''. Σ' αυτό το σημείο και πάλι υψώνονται φωνές που υποστηρίζουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της επιλογής αν και εφόσον το άτομο νιώθει ικανοποίηση με τις επιλογές του και τις αναζητήσεις του.

Βιολογικοί, κοινωνικοί, ψυχολογικοί λόγοι, όλοι έχουν τον ρόλο τους στην εκδήλωση των σεξουαλικών προτιμήσεων και επιλογών. Πάνω απ' όλα η ευτυχία και η ψυχική υγεία είναι απαραίτητα στοιχεία για τον καθένα ξεχωριστά σε μια εποχή που κατηγοριοποιεί και ''ταμπελοποιεί'' περισσότερο και συχνότερα από ποτέ. Ο καθένας οφείλει να εξερευνά και να αναζητά τις προσωπικές του σεξουαλικές εμπειρίες, τη στιγμή που η ασεξουαλικότητα θέτει σε αμφισβήτηση το πιο δεδομένο και ίσως το πιο κυρίαρχο γεγονός στις ζωές των ανθρώπων.

(στο independent.gr)